Alle elementen spelen op om ons heen. Er heerst chaos in onze natuurlijke omgeving. Het vuur veroorzaakt branden en lijkt ons te waarschuwen dat het tijd is om geen fossiele brandstoffen meer te verbranden. Het water veroorzaakt grote en plotselinge overstromingen en op andere plekken en momenten grote droogte. De aarde beweegt en brengt ons aardbevingen en tegelijk is de bodem vervuilt waardoor ons voedsel minder gezond is. De lucht is ook vervuilt en heeft invloed op onze gezondheid, maar ook de ether is vervuilt met sterke stralingsbronnen om ons heen en tot brengt de lucht ons heftige stormen en orkanen. Het doet mij een beetje denken aan de voorspellingen in Openbaringen in de bijbel. Nu zijn dit allemaal invloeden in onze omgeving, maar ook in de door mensen gevormde maatschappij zijn er verschuivingen, branden en stormen gaande. Regeringen verdwijnen omdat ze niet meer goed kunnen functioneren. Geconcentreerde machten lijken te wankelen, omdat hun economie niet meer goed draait en het geldsysteem is langzaam aan het doldraaien. We zitten duidelijk in een fase van wanorde en chaos. De tussenfase wanneer je van de ene stabiele situatie naar de andere beweegt. En zoals altijd zie ik bij die overgang de mensen als individuen. Alsof wij de kern zijn van de overgang, alsof het antwoord in onszelf zit en zich langzaam maar zeker steeds sterker laat zien.
Ik zie mensen die kiezen voor de oude aarde, voor de zekerheid van wat bekend is en geliefd. Deze mensen laten energie-uitbarstingen als bliksemschichten zien in hun maaggebied. Overlevingsenergie die vrijkomt en die maakt dat ze adequaat kunnen handelen. Andere mensen laten juist zachtere kleuren zien, waarbij hun hart oplicht als hart, hun maag als gouden ring en een ei in hun buik. Hartkracht, manifestatiekracht en intuïtie smelten samen tot een grote goudgele schijf van creatie. Nieuwe vermogens dienen zich aan en laten zich zien als zachte krachten in een delicate balans. Misschien herken je dit in jezelf? Dat je een enorme stap hebt gemaakt door de chaos in jezelf heen en nu langzaam in een zachte zoete rustfase komt in jezelf. Ondanks de uitdaging van het ‘niet weten wat er komt’ en de uitdaging van ‘alles verandert voortdurend’, alsof je er aan begint te wennen dat het leven stroomt en blijft stromen. Er zit niet anders op dan je overgeven aan de mogelijkheden van deze nieuwe kwantum-wereld, erop vertrouwen dat het allemaal wel goed komt en er zo goed mogelijk van genieten.
Reacties