Dan Brown is er weer op superieure wijze in geslaagd om een van de belangrijkste thema’s van de mensheid van vandaag bloot te leggen in al zijn facetten. Het boek draait om de twee vragen ‘waar komen wij vandaan?’ en ‘waar gaan wij naar toe?’. Steeds meer mensen lijken als het ware wakker te worden en zichzelf deze vragen te stellen. En het lijkt belangrijk om hier je eigen antwoord op te formuleren, niet een ingefluisterd dogma, hoe mooi en geloofwaardig ook.
Het is Brown gelukt om er weer een spannend en meeslepend verhaal van te maken, terwijl hij in feite al filosoferend om deze twee vragen heen blijft cirkelen. Mooi is de manier waarop hij de wetenschap als uitgangspunt neemt. Het bewijsbare, aantoonbare, wat voor veel mensen toch een belangrijk houvast biedt. De rol van religie belicht hij tegelijkertijd van twee kanten:
hoe het niet moet en hoe het wel kan. Daardoor ontstaat tijdens het lezen een genuanceerd en redelijk compleet beeld van de identiteit van de mensheid, in deze tijd op aarde. Met natuurlijk alle beperkingen van onze waarneming vanuit het nu.
Het boek leest gemakkelijk en prikkelt de lezer op de hogere frequenties, op zijn gevoel voor kunst, schoonheid, architectuur, de creatieve kracht van de mensheid. En deze kracht van de scheppende mens is uiteindelijk veel belangrijker dan de exacte afkomst. We zijn nu hier!!! We hebben creatief werk te doen en we hebben de vermogens om dat ook daadwerkelijk te doen. Wie wordt niet nieuwsgierig naar het Guggenheim museum in Bilbao en naar de kunstwerken en architectuur van Gaudi in Barcelona. Ik wel!! Het mooie is dat ik tegelijk ook nieuwsgierig wordt naar de kunst die in mij zit, mijn authenticiteit wordt geprikkeld en mijn eigen creatieve stroom komt op gang.
Overdrijf ik? Lees het boek zelf maar. Ik ben ondertussen aan het tekenen, naar prachtige muziek aan het luisteren en aan het mijmeren over ‘waar wij naar toe gaan’. Heerlijk die hoge frequentie, dat maakt mij tot compleet creërend mens.